Peregrynacja obrazu Najświętszego Serca Pana Jezusa w rodzinach naszej sanockiej Fary jest kontynuacją peregrynacji obrazu, który odwiedza parafie naszej archidiecezji, a u nas gościł 9 i 10 marca 2024 r.
Rodzina przyjmująca obraz gromadzi się w dniu powszednim na Mszy Św. o godz. 18, a w niedzielę o godz. 16, i po niej odbiera obraz. Następnego dnia przynosi przed Mszą Św. obraz do zakrystii. Można też przekazać obraz do sąsiada.
Obowiązują wcześniejsze zapisy w zakrystii -można zapisać się na dogodny termin samodzielnie, bądź wspólnie z sąsiadami.
Podczas obecności obrazu w domu warto zadbać o modlitwę w gronie całej rodziny, ale też o modlitwę indywidualną. To spotkanie na modlitwie może być okazją do ożywienia wiary w rodzinie, umocnienia nadziei w kontekście przeżywanych trudności i problemów oraz ożywienia wzajemnej miłości. Będzie to też swoista szkoła świadczenia o swej wierze, gdyż aby świadczyć o Jezusie w świecie, trzeba zacząć od tej podstawowej wspólnoty, jaką jest rodzina.
Nie bójmy się przyjąć Chrystusa do swych domów. „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy Mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną” (Ap 3,20).
Znaczenie peregrynacji Obrazu Najświętszego Serca Pana Jezusa w rodzinach
Łacińskie słowo „peregrinatio” (per agrumire) łączy się ściśle ze słowem „visitatio”. Pierwsze z nich oznacza wędrowanie, pielgrzymowanie, przybywanie z daleka, drugie – nawiedzenie, patrzenie, przegląd. Pielgrzymkę odbywają ludzie: sami lub ze świętymi przedmiotami. Jest ona drogą z obranego punktu wyjścia do wyznaczonego punktu dojścia. Towarzyszy jej cel, który jednocześnie nadaje jej sens. Nawiedzać zaś miejsca lub osoby mogą: Pan Bóg, święci niebiescy lub ludzie. Nawiedzanie o charakterze religijnym ma swoje odniesienie do Boga i określa relacje między Bogiem a ludźmi. Łączy ono w sobie treści „peregrinatio” i „visitatio”.
Każdy kult chrześcijański posiada wymiar liturgiczny i egzystencjalny, co oznacza, że związany jest z oddawaniem należnej czci Bogu oraz wpływa na kształtowanie chrześcijańskiej postawy, człowieka „cichego i pokornego serca”, który sam się uświęca i przez zaangażowanie apostolskie zabiega o uświęcenie i zbawienie innych.
Kult Serca Jezusa jest oddawaniem czci i wyrazem szacunku wobec całej Osoby Wcielonego Bożego Syna i ukazuje, że Jezus Chrystus jest uosobioną Miłością. Zasadnicze praktyki kultu NSPJ prowadzą do sakramentalnego kontekstu pokuty i Eucharystii. Kult nabiera wówczas wymiaru kultu miłości i wynagrodzenia. Człowiek trwając przy Jezusie i w łączności z Nim (Eucharystia, adoracja), bardziej dostrzega, że jest przez Niego obdarowanym. W szczerości dostrzega także swoją obojętność, czy nawet niewdzięczność wobec codziennych „śladów” Jego miłości, z czego rodzi się pragnienie wynagrodzenia za grzechy własne i całego świata.
Kult Serca nie może mieć wyłącznie charakteru czysto pobożnościowego, dewocyjnego, emocjonalnego, mało praktycznego, biernego czy przybierającego postać czysto zewnętrznego formalizmu religijnego. Serce dotyczy całej osoby, kształtuje głębię osoby ludzkiej z jej myślami, postawami i działaniem i zmierza do gorliwości apostolskiej.
Autentyczny kult Serca Jezusowego ma więc zasadniczy wpływ na proces uświęcenia człowieka. To uświęcenie dokonuje się przede wszystkim poprzez rozwój miłości do Boga i do ludzi. Jest to odpowiedź na wezwanie Jezusa do naśladowania Jego cichego i pokornego Serca. W ten sposób kult Bożego Serca staje się – według określenia Piusa XII – „szkołą miłości”.
Przyjęcie obrazu Najświętszego Serca Pana Jezusa w swojej rodzinie i domu jest znakiem zaproszenia Jezusa do codziennego życia i otwierania się na Jego dary. Jezus staje się w ten sposób duchowym, ale realnym członkiem rodziny. Jest w jej centrum. Przyjęcie obrazu jest też znakiem, że członkowie rodziny chcą kształtować swoje postawy na wzór postaw Jezusa pełnych pokornej i wytrwałej miłości. To także znak jedności ze wspólnotą parafialną i Kościołem diecezjalnym, gdzie trwa peregrynacja obrazu po parafiach.
opr.na podst. materiałów duszpasterskich ks. Jacek Bram